Ik wil het niet leren, ik wil het kunnen. Deze tekst kwam ik tegen in een ‘Hein’ (het Parool). En er vielen een stuk of 10 kwartjes op zijn plek. Dit is precies hoe het voor mij werkt.
Sinds een jaar of 2 heb ik ‘nieuwe dingen leren’ op mijn lijst van hobby’s staan. Maar eigenlijk zou dat dus moeten zijn ‘nieuwe dingen kunnen’. Want ik wil ze niet leren. Ik wil het gewoon kunnen.
En zodra ik het dan kan, het trucje door heb, wordt het saai. Verveel ik me. Ga ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Herhaalt het proces zich.
Mijn broertje (die van deze post op Instagram) lijkt dit heel anders aan te pakken. Hij weet dat hij moet oefenen om iets te leren. Heeft weinig verwachtingen, maakt regelmatig fouten. En begint dan weer opnieuw. Hij oefent totdat hij iets kan. Daarna oefent hij om ergens beter in te worden. Bij hem gaat het om de reis, het ontwikkelen van een vaardigheid.
Zo zou hij dat zelf overigens nooit zeggen hoor. Hij wil dingen ook gewoon graag kunnen. Maar zijn mindset lijkt wel tegengesteld te zijn aan die van mij. Ik vind het interessant om hem te observeren wanneer hij iets leert. Om te zien hoe hij zijn strategieën aanpast aan de vaardigheid en zijn huidige niveau daarin.
Wat mij helpt in dit soort processen is foto’s of filmpjes maken van de verschillende fases in mijn leerproces. Zo kan ik terugzien hoe ‘slecht’ ik iets eigenlijk kon, voordat ik begon met oefenen. Inspreken of opschrijven tegen welke grenzen ik aanloop is ook een eyeopener. Daardoor ben ik bewuster van mijn leercurve en zie ik hoe ver ik ben gekomen!
Ik ben benieuwd hoe dat voor jouw kind is. Herkenbare zin van Hein? Kwartjes gevallen? Ik hoor het graag!