Gisteren ging ik wandelen in de Broekpolder. Ik reed richting een parkeerplaats waarvandaan ik zou gaan lopen. Onderweg kwam ik langs een plek vanwaar ik nog niet eerder was begonnen. Ik vroeg me af waar ik uit zou komen, als ik vanaf daar zou gaan lopen.
Al snel was ik omgedraaid en parkeerde ik mijn auto er. Ik kwam terecht in een stuk van de Broekpolder wat ik totaal niet (her)kende. Ik besloot het mountainbikepad te volgen en had zeker een half uur geen idee waar ik was. Ik zocht naar aanknopingspunten die ik herkende. En tegelijkertijd probeerde ik het bewust los te laten, te genieten, in het moment te zijn. Richting te kiezen op basis van waar ik zin in had. Wat me leuk leek.
Ik luisterde naar vogels, insecten en de stilte, voelde aan planten en keek naar al het groen om me heen. Af en toe kwam ik een mountainbiker tegen, of hoorde ik mensen in de verte praten.
Hoe vaak doen we zoiets nou nog? Geen plan maken, gewoon zien wat er gebeurt? Controle loslaten? Doen waar we zin in hebben? De weg inslaan die goed voelt?
Het zorgt voor zoveel vertrouwen in jezelf. Je komt waar je wilt, al is het misschien met een kleine omweg. En ook daar leer je wat van. Ik kan het iedereen aanraden om af en toe zonder plan op pad te gaan. Om keuzes te maken op basis van gevoel. Op basis van het moment.
En om anderen (zoals je kind) de mogelijkheid te geven om dat ook te ervaren. Binnen bepaalde kaders, indien nodig. De Broekpolder (Vlaardingen) heeft een perfect formaat voor zo’n activiteit. Je kunt er niet verdwalen; zo groot is het nu eenmaal niet! Ik wist zeker dat ik de weg weer terug zou vinden, en dat gaf me het vertrouwen om de keuzes te maken die op dat moment goed voelden.
Go with the flow. See where it takes you!