Ik ben vaak op de buitenwereld gericht. Bij het (niet) maken van keuzes, een mening vormen, dingen die ik doe, maak of zeg. Binnen NLP noemt men dat ‘extern gerefereerd zijn’.
Het voelt alsof de mening en het belang van de buitenwereld, de mensen om mij heen, belangrijker is dan die van mijzelf. Vaak zorgt dit ervoor dat ik mezelf wegcijfer, op de laatste plaats zet. Of vergeet te voelen of bedenken wat ík ergens van vind. Keuzes maak op basis van de mening of het (verwachte) gevoel van anderen.
Momenteel ben ik bezig met het maken van mijn eigen (emotie)thermometer. Een overzicht, waarop ik noteer hoe ik me voel, wat ik denk, wat ik doe wanneer ik me goed voel (100) of heel slecht (0). En alles daar tussenin. Ik koppel daar ook acties aan. Wat kan en mag ik doen als ik me zo voel? Zodat ik mezelf kan helpen, zodat ik niet het gevoel heb dat ik me aanstel. Zodat ik de tijd kan nemen om tot rust te komen.
Laat ik continu alles uit mijn handen vallen, staat het huilen me gedurende de dag nader dan het lachen, word ik al uitgeput wakker, heb ik hoofdpijn en heb ik een grote suikerbehoefte? Dan voel ik me waarschijnlijk rond de 30. En dat betekent dat ik dingen mag gaan schrappen. Dat het tijd is om gas terug te nemen. De natuur in te gaan, eerder mijn bed in te duiken. Niks te doen, te lezen of te puzzelen. De boel even de boel te laten.
Ik geef mezelf daar toestemming voor, in plaats van dat ik de bevestiging van iemand anders nodig heb. Ik heb overzicht, kan mijn acties bepalen aan de hand van criteria die ik op een eerder moment bedacht en getest heb.
Het geeft me ook inzicht in het verloop van mijn buien. Het helpt me eerder signaleren wanneer ik niet lekker in mijn vel zit. Bedenken wat ik zou kunnen doen om dat te verhelpen. En daar ook actie op ondernemen. Dit kun je ook met je kind doen. Hierbij wat tips:
– laat je kind een emotie kiezen waarvoor hij een thermometer wil maken. Bijvoorbeeld boos, bang of verdrietig
– wat staat er tegenover? Blij, enthousiast, vrolijk? Of misschien nog iets heel anders?
– schrijf of teken bij de verschillende “temperaturen” welke lichamelijke sensaties, gevoelens, gedachten er zijn
Op deze manier gaat je kind steeds beter herkennen in welke temperatuur hij zich bevindt. En kan hij zelf, of jullie samen, maatregelen nemen om te voorkomen dat het erger wordt.
Ondersteuning
Hebben jullie hier meer ondersteuning bij nodig? Ben je op zoek naar iemand die meedenkt, objectief je verhaal aanhoort, of juist de advocaat van de duivel speelt? Zoek je een sparringspartner in het ondersteunen van je kind, iemand die zijn denkwereld ook begrijpt? Plan hier een gratis sessie in, dan denk ik met je mee!
Sterkte in deze vreemde tijden!