Soms voel ik me bevoorrecht. Dat ik deze periode een ruim dak boven mijn hoofd heb, mijn werk grotendeels op afstand kan doen, en dat ik mijn persoonlijke ruimte met niemand anders hoef te delen dan mijn twee katten.
Ik weet ook, dat dat lang niet voor iedereen geldt. Dat er kinderen zijn die in onveilige situaties verkeren of zich enorm vervelen. Dat ouders het ontzettend zwaar hebben met én werk, én thuisonderwijs, én overig vermaak. Weinig persoonlijke ruimte, weinig tijd voor jezelf.
Van de ouders van de kinderen die ik begeleid, hoor ik wisselende geluiden. De één geniet van het thuis zijn, leert als een idioot, zoekt zelf uitdaging op, heeft opeens veel meer tijd en ruimte voor ‘andere dingen’. Een ander is gefrustreerd, mist zijn vrienden, maakt ruzie met de andere gezinsleden. Sommige kinderen doen niets anders dan gamen, hebben moeite om hun bed uit te komen.
In bijna elk gezin wordt het onderwijs thuis aangeboden. Pakketjes die worden toegestuurd, weektaken die via online programma’s ingeleverd moeten worden. Online lessen, opdrachten, challenges, huiswerk, noem het maar op.. Als ouder heb je nu beter zicht op het werk dat je kind op school aangeboden krijgt en hoe hij daar mee om gaat. Of het één op één te vergelijken is met het aanbod dat op school geboden wordt, is niet overal even duidelijk. Maar inzicht kun je nu zeker krijgen. Hoe gaat je kind om met een opdracht die niet in één keer lukt? Of met iets waar hij geen zin in heeft? Met fouten maken? Met saaie opdrachten? Hoe reageert hij wanneer hij het naar zijn zin heeft? Wat vindt hij leuk, waar haalt hij energie uit?
Misschien kun je deze periode gebruiken om die zaken eens te noteren. Een soort handboek van je kind schrijven. Maak af en toe eens een filmpje van een reactie van je kind. En overleg, wanneer dat weer mogelijk is, met de leerkracht van je kind. Over wat je opgevallen is. Wat je belangrijk lijkt voor de begeleiding van je kind op school. Met een filmpje kun je de leerkracht laten zien wat er in bepaalde situaties gebeurt. Het zou zomaar kunnen dat je kind dat normaal gesproken op school niet laat zien, maar nu, in de lessituatie thuis, wel.
Begrijp me niet verkeerd. Ik denk niet dat “na Corona” de hele wereld veranderd zal zijn en er opeens voor ieder kind perfect op maat les gegeven kan worden. Daarvoor zijn, in mijn ogen, de meeste schoolsystemen nu helaas nog niet passend. Wat ik wel denk, is dat de meeste leerkrachten hun best doen, maar dat ze helaas niet alles kunnen, of de juiste kennis missen. En misschien zal het net zo zijn, dat de leerkracht van jouw kind niet eerder gezien heeft, wat jij nu ziet. Het zou ook kunnen dat jouw kind het op school, of bij deze leerkracht, niet eerder heeft láten zien. Zoals je zeer waarschijnlijk wel weet, zijn hoogbegaafde kinderen vaak erg goed in zich aanpassen..
Heb je hier hulp bij nodig? Wil je graag eens sparren? Over wat je kunt verwachten van school, hoe je kind op opdrachten reageert, hoe je meer uitdaging kunt bieden, hoe je je kind kunt helpen wanneer frustratie opborrelt of tot heftige uiting komt? Of wil je in deze lastige periode gewoon eens je hart kunnen luchten? Laat het me weten via een mailtje of door me te bellen (06-23448412). Ik denk graag met je mee.