“Wil jij het voor me doen?”, of “Ik kan het niet”, zegt hij. Je kind vraagt om hulp. Wat doe je dan?
Soms lijkt het wel alsof je kind wilt dat je het vóór hem doet. Het oplost, zodat hij er geen last meer van heeft. Dat doe je graag, scheelt een hoop tijd en frustratie.
Maar eigenlijk, eigenlijk wil je kind iets heel anders. Hij wil leren hoe hij het zelf kan doen. Hij wil niet om hulp hoeven vragen, hij wil het zelf op kunnen lossen.
Help hem, door te kijken wat er achter de directe hulpvraag ligt. Bijvoorbeeld hoofd- en bijzaken leren onderscheiden, leren (snel)lezen, contact maken met andere kinderen..
Door de tekst voor te lezen, precies aan te wijzen wat hij moet doen of ruzies voor hem op te lossen, leer je hem vooral dat jij weet hoe het moet. Door samen te kijken wat hij nodig heeft, je hardop af te vragen hoe jij dat zou doen of een voorbeeld te geven, help je hem op de lange termijn veel meer!
Daar hoort frustratie ook bij. Wat absoluut niet betekent dat frustratie opeens leuk is. Maar hoe ik het zie: waar frustratie is, worden nieuwe dingen geleerd. Denk bijvoorbeeld aan de man die Dropbox bedacht. Als hij niet de frustratie van het keer op keer vergeten van zijn USB-stick had ervaren, was Dropbox er misschien wel nooit geweest..
(Hoe) vraagt jouw kind om hulp? En hoe reageer jij daarop? Wil je het met me delen?