Ik ben héél goed in het spotten van “wat er niet klopt”. Datgene wat anders is, afwijkt, mismatcht.
Dat heeft er jarenlang voor gezorgd dat ik me vooral anders heb gevoeld. Dat ik alleen maar de verschillen zag tussen mij en een ander. Tussen mij en de rest van de wereld.
Tot ik inzag dat ik er diep ongelukkig van werd. En ook nog een slachtofferrol aannam. Want als ik zo anders ben, kan toch ook niemand mij écht begrijpen?
Vanaf dat moment ben ik meer gaan focussen op overeenkomsten. Wat heb ik wél hetzelfde als de buurvrouw of die vervelende meneer in de supermarkt? Welke dingen vinden een ander en ik allebei leuk, lekker of fijn? Of waar hebben we allebei een gloeiende hekel aan?
Overeenkomsten scheppen een band. Of de ander nu weet dat jij op zoek bent naar overeenkomsten of niet:) Het zorgt, heb ik gemerkt, ook voor meer begrip voor de ander (en mezelf!). Dat irritante gedrag van dat studiemaatje? Oei, dat herken ik eigenlijk ook wel bij mezelf..
Zie jij vooral overeenkomsten of verschillen? En hoe is dat voor je kind?
PS. Tijdens De natuur in met Jente is één grote overeenkomst het enthousiasme voor de natuur. En daarnaast vinden we altijd wel meer dingen. Hoogbegaafdheid, een liefde voor noten, het saai vinden op school, manier van denken, gevoeligheid, leergierigheid.. Ik heb voor a.s. zondag (15 november) nog één plekje. Is dat wat voor jouw kind? Stuur me even een berichtje of meld je kind hier aan!